Αφιέρωμα | Euro 2004 | 7 χρόνια μετά...

Ήταν ένα επικό καλοκαίρι με την Ελλάδα να πρωταγωνιστεί, λόγω της επικείμενης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ύστερα από από έναν προκριματικό γύρο, όπου χρειάστηκε να κάνουμε διπλό μέσα στην Ισπανία και στη συνέχεια οι Ισπανοί να στραβοπατήσουν μέσα στην Β. Ιρλανδία για να βγούμε πρώτοι, βρεθήκαμε σε όμιλο μαζί με τη διοργανώτρια Πορτογαλία, την (γνώριμή μας) Ισπανία και τη Ρωσία.

Ξεκινώντας η ομάδα για το Euro, ΌΛΟΙ κράζαμε. Δεν μας άρεσε η αποστολή (καμία εμπιστοσύνη στον προπονητή), δεν κλήθηκαν βλέπεις οι Στολτίδης και Ζήκος (καμία εμπιστοσύνη στους υπάρχοντες παίκτες) και παίζαμε με μεγαθήρια που ήθελαν οπωσδήποτε την πρώτη τους κούπα (καμία εμπιστοσύνη σε διαιτητές και οργάνωση).

Τα πράγματα όμως εξελίχθησαν όπως γνωρίζουμε, η Ελλάδα έκανε μία ονειρική πορεία, νικώντας τη διοργανώτρια Πορτογαλία με 2-1, ήρθε ισόπαλη με την μεγάλη Ισπανία με 1-1, έχασε αλλά προκρίθηκε επί της Ρωσίας με 2-1 επίσης. Μετά ήταν η σειρά της Γαλλίας, να υποκλιθεί στο (ΚΟΝΤΡΟΛ της καρίερας του) Ζαγοράκη και στον επόμενο Γιούρι Γκέλλερ (Αντώνη Νικοπολίδη) που με τα μαγνητικά του πεδία, έκανε τις κεφαλιές του Ανρί να περνάνε ξυστά! Η Ελλάδα είναι στους 4!

Εκεί μας περίμενε, η καλύτερη ομάδα του Euro, η Τσεχία και η οποία στα πρώτα 30 λεπτά, βλέπει την μπάλα να μην μπορεί να μπει με τίποτα. Δοκάρια, αποκρούσεις του Νικοπολίδη, γενικά πολλά βουντού. Το αποκορύφωμα; Ο τραυματισμός του Νέντβετ, του καλύτερου ποδοσφαιριστή της διοργάνωσης (προσωπικά). Η γκίνια τους συνεχίστηκε, αφού ο Κόλερ ντύθηκε Ανρί και φτάνουμε στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης. Της τελευταίας παράτασης, που κρίθηκε σε αργυρό γκολ! Ήταν ο Τραϊανός Δέλλας, που έκανε τα παιχνίδια της ζωής του και που στο 105′ μας έδωσε την πρόκριση για τον τελικό.

Εκεί, που εκτός από τον Jimmy Jump, τα δάκρυα του Ρονάλντο και τους πανηγυρισμούς όλης της χώρας, δεν θυμάμαι πάρα πολλά. Ίσως γιατί η πείρα μας, από τέτοιου είδους έργα,  μας δείχνει πως λίγη σημασία θα είχε το αποτέλεσμα. Έμελλε να είναι όμως, η μέρα που τοποθετήθηκε ως το μεγαλύτερο θαύμα την ιστορία του ποδοσφαίρου (αν όχι του αθλητισμού), η μέρα που θα θυμόμαστε για πάντα και θα νιώθουμε ευγνώμονες που τη ζήσαμε! Ήταν 4 Ιουλίου του 2004 και η Ελλάδα επικράτησε της Πορτογαλίας με 1-0. Γιατί το ποδόσφαιρο, δεν είναι απλά ένα άθλημα που κερδίζει ο καλύτερος, αλλά πολλά περισσότερα..

ΥΓ: Κανένα βίντεο δεν επιτρέπει την ενσωμάτωση, οπότε πάρτε το τραγουδάκι από τα Ημίζ, που μην σας πω ότι είναι και καλύτερο.. Από την κούπα πίνουμε, ρακί απ τη Σητεία!