Λονδίνο 2012 | Πώς μου φάνηκε η τελετή έναρξης

Πάει λοιπόν και η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και μείναμε εμείς να τη σχολιάζουμε.

Κάποιοι αντέξαμε να τη δούμε ολόκληρη, άλλοι εγκατέλειψαν μετά από κάποια ώρα, με τα γενικά συμπεράσματα να διχάζουν. Πέρα από τα κλασικά…αντικειμενικά “εμείς ήμασταν καλύτεροι” υπήρχαν και άλλοι που υποστήριξαν τη γνώμη τους, είτε θετική, είτε αρνητική. Το πολύωρο θέαμα που είδαμε υπό την καθοδήγηση του Danny Boyle προσπάθησε να αποτυπώσει αυτά που κανουν γνωστή τη Μεγάλη Βρετανία. Προφανώς και δεν έχουν ανάλογη ιστορία με εμάς, αλλά έθεσαν εξ αρχής στόχο να δείξουν στον υπόλοιπο κόσμο αυτά που τους κάνουν περήφανους. Και ναι, ακόμα και οι νοσοκόμες και το σύστημα υγείας τους είναι ένα από αυτά. Απολαυστικός ο Mr. Bean για τους φαν του χιούμορ του, κατάφερε να δώσει μια εύθυμη νότα στη βραδιά. Σίγουρα η έμφαση στη μουσική ήταν μεγάλη, αλλά εσύ γιατί γνωρίζεις άλλωστε την Αγγλία; Κακά τα ψέματα, η μουσική είναι μεγάλο μέρος της ταυτότητάς τους. Συμφωνώ με πολλούς ότι θύμισε σε κάποια σημεία Eurovision, αλλά και πάλι δε νομίζω ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρότυπο δημιουργίας τελετής έναρξης.

Προσωπικά κουράστηκα όπως σε κάθε τελετή έναρξης με την παρέλαση των αθλητών, αλλά προφανώς και είναι μέρος της τελετής και δεν θα αλλάξει και ποτέ. Αν όμως άντεξες να περιμένεις ολόκληρη την παρέλαση θα απόλαυσες ένα ωραίο show πυροτεχνημάτων, ποδηλάτες με φτερά και δημιουργία μιας τεράστιας φλόγας, ως αποτέλεσμα ένωσης πολλών μαζί. Και το καλύτερο το άφησαν για το τέλος: ο Paul McCartney να τραγουδά “Hey Jude” μαζί με όλους τους αθλητές και το κοινό. Μπορεί να τον πήραν τα χρόνια, μπορεί η φωνή να μην ακουγόταν τέλεια, αλλά δεν παύει να είναι ένας μουσικός θρύλος.

Και κάπως έτσι στις 3 ώρα Ελλάδος ολοκληρώθηκε η τελετή έναρξης, αφήνοντας στον καθένα διαφορετικές εντυπώσεις. Προσωπικά δεν τη βρήκα άσχημη και προσπερνάω έτσι κι αλλιώς τις συγκρίσεις. Ένα show είναι με στόχο να το απολαμβάνουμε, γιατί να μαλώνουμε τι μας άρεσε και τι όχι; 😉

*Δε θα μπορούσα να μη θυμίσω την ατάκα του Ζακ Ρογκ για την κατά κάποιο τρόπο επιστροφή των Ολυμπιακών Αγώνων στο σπίτι τους. Φαντάζεστε τι έγινε στα social media…..!