Neolaia Θέμα | Η δύσκαμπτη σχέση Αριστεράς – Εκκλησίας

Εφικτή η μετάβαση από την καχυποψία στην συνεργασία;

Η προσφάτως διατυπωθείσα άποψη του Βουλευτή Τάσου Κουράκη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ περί σύνδεσης ειδικής φορολογίας των Χριστιανών Ορθόδοξων με την κάλυψη της μισθοδοσίας των κληρικών άνοιξε εκ νέου το ζήτημα των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας, αλλά και αυτό της ειδικότερης σχέσης και οπτικής της ευρύτερης αριστεράς για το ρόλο της Εκκλησίας στο σύγχρονο κράτος και στη σπαρασσόμενη από την οδυνηρή παρούσα κρίση κοινωνία. Από τη μη αναγνώριση ύπαρξης του ενός από τον άλλο πόλο, έχουμε περάσει στην εκατέρωθεν καχυποψία, αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο κατά πόσο μπορεί να βρεθεί έστω και στις μέρες μας πεδίο συνεργασίας των δύο πλευρών.

Στο ζήτημα αυτό τοποθετούνται με βάση τις εκτιμήσεις τους πολιτικά στελέχη της αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου:

Του Κώστα Ζαχαριάδη*

Μακριά από ταμπέλες

Σε Ελλάδα και Ευρώπη με πρόσχημα δημοσιονομικές αδυναμίες εξελίσσεται συντριπτική επίθεση στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Η αριστερά αναζητά συμμαχίες για να την σταματήσει άμεσα.

Η εκκλησία – με τη διαδρομή της που δεν είναι στο απυρόβλητο – διαθέτει αξιακά κοιτάσματα με δυνάμει καταλυτικό ρόλο στην υπεράσπιση κοινωνικών και ανθρωπιστικών κεκτημένων. Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ο διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, ως αποτέλεσμα διαδικασίας διαλόγου και συνεννόησης των δύο πλευρών.

Η κρίση φέρνει αριστερά και εκκλησία σε κοινό μετερίζι αγώνων συγκρότησης δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και υπεράσπισης των ασθενέστερων. Κανένας δημοκράτης και αριστερός δεν μπορεί να διαφωνήσει με την δήλωση Ιερώνυμου ότι «η αληθινή χριστιανική αγάπη είναι ασυμβίβαστη προς κάθε μορφή μισαλλοδοξίας, εθνοφυλετισμου και ρατσισμού και προς κάθε πράξη ωμής βίας, όπως αυτές που βλέπουμε να αναδύονται στη σημερινή κατακερματισμένη και ασθενούσα κοινωνία» και να μην ανατριχιάζει με τις δηλώσεις και την παρουσία Αμβρόσιου στην κηδεία του Ντερτιλή.

Να αφαιρέσουμε τις ταμπέλες και να δούμε την ουσία.

* Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Του Βασίλη Μαστρογιάννη*

Εποχή σοβαρού διαλόγου

Οι σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας αποτελούν διαχρονικά σημείο έντονου προβληματισμού και αντιπαράθεσης μεταξύ πολιτικών και κοινωνικών φορέων. Δυστυχώς δεν έχει επιτελεστεί το αυτονόητο, για τις ευρωπαϊκές κι ευρύτερα δυτικές χώρες, του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας.

Στην Ελλάδα αναπτύχθηκαν από την τουρκοκρατία ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ Εκκλησίας και κοινωνίας στις οποίες σημαντικό ρόλο έπαιζαν και οι διοικητικές αρμοδιότητες του κλήρου επί του χριστιανικού πληθυσμού (γάμοι, βαφτίσια κλπ), κάτι που εν μέρει έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα. Η Εκκλησία επιτελεί με την βοήθεια των πιστών σημαντικό φιλανθρωπικό έργο και ιδιαίτερα σήμερα πρέπει να αξιοποιηθεί από την Πολιτεία για την ενίσχυση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, πράγμα που πάντως δεν αιτιολογεί την υφιστάμενη στενή σχέση με το Κράτος.

Ίσως σήμερα είναι η εποχή όπου πρέπει να ξεκινήσει ένας σοβαρός διάλογος Πολιτείας- Εκκλησίας και κοινωνικών φορέων με στόχο τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Αυτό επιτάσσει η σύγχρονη πραγματικότητα , ο Νομικός μας πολιτισμός και το πολιτισμικό μας παρελθόν.

*Ο Υπεύθυνος του Τομέα Προστασίας του Πολίτη της Δημοκρατικής Αριστεράς

Του Ορέστη Κολοκούρη*

Διόλου παράδοξη η σκληρή αντιπαράθεση δύο όμοιων θεωριών

Όσο παράδοξο και να φαίνεται πιστεύω ότι η αριστερά και η εκκλησία έχουν πιο πολλά κοινά απ όσα νομίζουν. Πρώτα γιατί ιδεολογικά η αριστερά αποτελεί την εξέλιξη της χριστιανική θεολογίας της μοναδικής αλήθειας και της μεσσιανικής λύσης. Στη συνέχεια γιατί και οι δύο αποτελούν οργανισμούς που στη διάρκεια της ιστορίας τους εξελίχθηκαν από ομάδες πιο κοντά στη βάση τους σε γραφειοκρατικούς και ιεραρχικούς σχηματισμούς. Δεν είναι τυχαίο που για χρόνια οι οργανώσεις της αριστεράς ψάχνανε την ορθόδοξη αλήθεια όπως ακριβώς και τα διάφορα ρεύματα του χριστιανισμού.

Δεν είναι παράδοξο που δύο τόσο όμοιες θεωρίες βρέθηκαν για χρόνια σε τόσο σκληρή αντιπαράθεση. Ούτε είναι παράδοξο που το άνοιγμα στην εκκλησία άρχισε σήμερα από την κορυφή της ιεραρχίας (επίσκοποι-μητροπολίτες) και όχι από τους απλούς κληρικούς όπως συνέβη με πιο ριζοσπαστικά κινήματα θεολογίας της απελευθέρωσης που αναπτύχθηκαν σε άλλες χώρες και συνδέθηκαν με νέα κοινωνικά κινήματα.

*Μέλος  Εκτελεστικής Γραμματείας

Του Χρόνη Διαμαντόπουλου*

Στόχος η δημιουργική συνεννόηση

Αναμφίβολα, αναγνωρίζω την πολιτιστική σημασία της Χριστιανικής Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας στη ζωή και στην ιστορία του Ελληνικού κράτους, ωστόσο η σύγχρονη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα απαιτεί επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας και των Αναγνωρισμένων Εκκλησιών και Θρησκειών με την απάλειψη από το Σύνταγμα του Άρθρου 3 και την οριοθέτηση των σχέσεων με βάση το Άρθρο13 και τις αντίστοιχες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αναμφισβήτητα, θεωρώ ότι η συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας πρέπει να συνεχιστεί προκειμένου να αντιμετωπίζονται κοινωνικά προβλήματα και να προωθούνται λύσεις για τον ελληνικό λαό, τα οποία βρίσκονται σε προτεραιότητα και απασχολούν τόσο τις επιλογές της Εκκλησίας όσο και της Αριστεράς. Ο κοινωνικός ρόλος της Εκκλησίας είναι αναγκαίο να ενισχυθεί, δεδομένου ότι υπάρχει κοινός τόπος Εκκλησίας- Αριστεράς σε ζητήματα όπως η πίστη στον άνθρωπο και τον λαό, η αντιμετώπιση της ανισότητας και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το μεταναστευτικό που αποτελεί πεδίο δυνητικής συνεργασίας Εκκλησίας και Αριστεράς.

*Επικεφαλής Νέων της ΔΗΜΑΡ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Υπάλληλοι γραφείου

Πλήρης Απασχόληση

09-01-2024

Αθήνα

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

18-12-2023

Αθήνα

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
29 Μαρ. 2024
ΦΕΝ
19:45
-
ΑΛΜΠ
29 Μαρ. 2024
ΒΙΡ
21:30
-
ΠΑΟ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;