Ο Λύκος της Wall Street | Κριτική σε 10 bullets!

Αυτά είναι τα αγαπημένα μου άρθρα. Γενικά. Για δύο λόγους. Πρώτον, πρόκειται για κριτική ταινίας. Δεύτερον, είναι δεκάλογος. Το κακό σε αυτή την περίπτωση, είναι πως για τη συγκεκριμένη ταινία, παρότι την έχω δει εδώ και δύο εβδομάδες, δεν ήθελα να γράψω. Γιατί δεν είχα καταλήξει στον τρόπο.

Το σκέφτηκα από εδώ, το σκέφτηκα από εκεί, είδα και την “Κρυφή Ζωή του Walter Mitty” χτες, οπότε αν δεν το γράψω ούτε σήμερα, απλά δε θα το κάνω ποτέ. Ας αρχίσει ο δεκάλογος λοιπόν.

Τι να περιμένεις από το Λύκο της Wall Street;

1. Martin Scorsese. Ο τρόπος που προβάλει τους “κακούς” ο Scorsese, είναι τόσο εκπληκτικά κλασσικός και τόσο ιδιαίτερος, που είναι πάντα λόγος να πας να δεις μία ταινία.
2. Το ότι μπορεί να ταυτιστείς με τον “αγιοποιημένο” πρωταγωνιστή, είναι στις παράπλευρες απώλειες. Αλλά είσαι δυνατός χαρακτήρας και δεν θα το κάνεις. Ε;
3. Γκόμενες. Πολλές. Και γυμνές. Ξέρω. Χάλια.
4. Leonardo DiCaprio. Είναι αξιοσημείωτο το πως ο DiCaprio έχει κατορθώσει να στιγματίζει τόσο τις ταινίες του, που φτάνουμε στο σημείο να λέμε “η καινούρια ταινία του DiCaprio” και όχι το όνομα του σκηνοθέτη.
5. Που αυτό είναι καλό και κακό, γιατί θα δεις σημεία που θα σου θυμίζουν τον Great Gatsby.
6. Και θα καταλάβεις και τη διαφορά του Fitzgerald με το Scorsese.
7. Χλίδα. Άπειρη χλίδα. Ό,τι πρέπει για την Ελλάδα της κρίσης.
8. Τρίωρη ταινία. Ναι, για γερά νεύρα. Μην πας αν νυστάζεις.
9. Στιγμές γέλιου και καταστροφής, χαρακτηριστικά στοιχεία μαύρης κωμωδίας, σε μία ταινία που μόνο κωμική δεν είναι. Αλλά θα ακούσεις να γελάνε στο cinema.
10. Πολλά ναρκωτικά. Γενικά η ταινία έχει όλα αυτά που χρειάζεται η συντηρητική Ελλάδα για να σοκαριστεί.