Ο Δημήτρης Μακαλιάς στην παρέα του neolaia.gr

Ο ταλαντούχος ηθοποιός Δημήτρης Μακαλιάς μίλησε αποκλειστικά στο neolaia.gr, όπου απαντώντας σε εννέα ερωτήσεις, εξέφρασε τις απόψεις του πάνω σε διάφορα θέματα, έδωσε συμβουλές και αποκάλυψε τα μελλοντικά του σχέδια. Χαμογελαστός και προσιτός, χαρισματικός και προσγειωμένος, που δεν διστάζει να διεκδικήσει αυτό που αγαπά, προτάσσει το ταλέντο του και ξεδιπλώνει τις αρετές του μέσα από την τέχνη της ηθοποιίας, καταφέρνοντας, και δικαίως θα λέγαμε, να είναι ανάμεσα στους πιο αξιόλογους υποκριτικούς της εποχής μας. Αυτή είναι η συνέντευξη που μας παραχώρησε:

1) Κάψε το Σενάριο : τρεις λέξεις, μία μεγάλη επιτυχία. Το πρωτόγνωρο αυτό για τα δεδομένα της ελληνικής τηλεόρασης project αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τον κόσμο, και έβαλε στο stand up comedy στη ζωή μας. Θα συμμετείχες ξανά σε κάποιο ανάλογο τηλεοπτικό πρόγραμμα;

Σίγουρα θα συμμετείχα. Η αλήθεια είναι πως αυτό το concept αν και ήταν και για μένα πρωτόγνωρο, όπως και για το κοινό, και με φόβισε ιδιαίτερα στην αρχή, όντας σχεδόν απαγορευτικό, γιατί είχα συνηθίσει να παίζω με κείμενο, το αγάπησα γιατί μου άνοιξε εμένα νέους ορίζοντες προσωπικά, και σαν ηθοποιό, αλλά και σαν άνθρωπο. Έτσι, το εμπιστεύτηκα, και συνεχίζουμε έκτοτε να το κάνουμε θεατρικά, στο Μικρό Παλλάς κάθε Δευτέρα, στην παράσταση “Κωμικό Μπουμ”, όπου γίνεται αυτοσχεδιασμός και στηριζόμαστε σ’αυτή την πιο απλή μορφή θεάτρου. Οπότε, όπως το εμπιστεύομαι θεατρικά, σίγουρα θα έκανα κάτι ανάλογο και στην τηλεόραση και με πολλή αγάπη, αρκεί το πρόγραμμα να ήταν αξιόλογο και σωστό επαγγελματικά, όπως και το  “Κάψε το Σενάριο”.

2) Πιστεύεις ότι ένας ρόλος μπορεί να επηρεάσει την ψυχοσύνθεση, τον χαρακτήρα και τον τρόπο σκέψης ενός ηθοποιού;

Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα. Δηλαδή, στοιχεία που μπορεί να έχει ένας χαρακτήρας, οπωσδήποτε θα διεισδύσουν μέσα στην προσωπικότητα του καλλιτέχνη, αναμφίβολα. Από την άλλη, πιστεύω ότι πολλά δικά μας στοιχεία περνούν στον εκάστοτε χαρακτήρα που διαβάζουμε στο χαρτί, οπότε υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση. Πολλές φορές, μέσα από τους ρόλους που υποδυόμαστε, βρίσκουμε στοιχεία του εαυτού μας, που δεν είχαμε ανακαλύψει έως τότε, και τα εναποθέτουμε στον ήρωα, και κατ’αυτό τον τρόπο διεισδύουμε πιο πολύ σε εμάς… Δεν παίρνουμε απλώς στοιχεία που έχουμε διαβάσει, αλλά ανακαλύπτουμε δικά μας προσωπικά σημεία, που μέχρι τότε δεν είχαμε δει ότι διαθέτουμε. Και αυτό είναι το συναρπαστικό με το θέατρο.

3) Τηλεόραση, θέατρο ή κινηματογράφος; Ποιο σου αρέσει περισσότερο και γιατί;

Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τελείως διαφορετικά πράγματα. Σίγουρα το εργαλείο είναι ο ηθοποιός, αλλά η διαδικασία και το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικά. Το θέατρο με συναρπάζει. Η προσωπική επαφή με το κοινό και η ενέργεια είναι αδιανόητη, και γι’αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Από την άλλη πλευρά, η τηλεόραση έχει μια μαγική δύναμη, αλλά η όλη διαδικασία είναι πιο άχαρη, σε σχέση με το θέατρο. Παρ’όλα αυτά με συγκινεί και μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτό όμως που λατρεύω πιο πολύ είναι το σινεμά, όπου θα ήθελα να κάνω και άλλα πράγματα, και είναι το όνειρό μου. Και αυτό γιατί ξεκινάω ως θεατής. Για να μου αρέσει δηλαδή κάτι, θέλω πρώτα να δω πως είναι από κάτω. Και όπως το θέατρο μου αρέσει πολύ να το παρακολουθώ, και πολύ περισσότερο να παίζω, έτσι και το σινεμά το λατρεύω, είναι η προσωπική μου στιγμή. Το “highlight” της μέρας μου είναι μια στιγμή στον κινηματογράφο. Οπότε φαντάζομαι ότι αν έπαιζα, θα μου άρεσε ακόμη περισσότερο.

4) Πες μου 3 λόγους που αγαπάς την Αθήνα.

Θα μπορούσα να σου πω τρεις λόγους που δεν μου αρέσει, γιατί ίσως με στεναχωρεί περισσότερο, απ’όσο με ευχαριστεί. Σίγουρα η Αθήνα είναι αγαπημένη γιατί έχει αγαπημένα πρόσωπα μέσα, και αυτό είναι σημαντικό. Αν κάποιος μου έλεγε όμως να φύγω από την Αθήνα, θα το έκανα. Θα μου άρεσε για παράδειγμα να ζήσω στην Θεσσαλονίκη, που την λατρεύω και θα μπορούσα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου εκεί, αν το επέτρεπαν βέβαια και οι επαγγελματικές συγκυρίες. ‘Η σε κάποια άλλη πόλη με υγρό στοιχείο, όπως ο Βόλος, το Ναύπλιο, ίσως και σε κάποιο νησί, Κεφαλονιά, Κρήτη…

5) Έχεις αποφοιτήσει από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και είσαι και αριστούχος απόφοιτος του  Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Θα άφηνες την ηθοποιία για να ασχολήθείς μελλοντικά με το δεύτερο αντικείμενο που έχεις σπουδάσει;

Άμεσα θα σου έλεγα ναι, θα μπορούσα ανα πάσα στιγμή να αφήσω την ηθοποιία για να κάνω κάτι άλλο, άσχετα με αυτό που έχω σπουδάσει, γιατί αυτό που σπούδασα ήταν γενικό, και θα έπρεπε να κάνω κάποια πράγματα για να ασχοληθώ με τις πολιτικές επιστήμες τώρα. Γιατί, παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να με συγκινεί σαν αντικείμενο, δεν έχω εξειδίκευση πάνω σε αυτό, και έχω να ασχοληθώ και αρκετά χρόνια. Αλλά θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα που μου αρέσουν στη ζωή μου, πέρα από την ηθοποιία, και νιώθω αρκετά δυνατός για να ανταπεξέλθω με ό,τι και αν ασχοληθώ, και να το αγαπήσω εξίσου με την υποκριτική. Δεν είμαι κλειστός απέναντι σε κάτι καινούριο, ούτε έχω “γαντζωθεί” πάνω από την ηθοποιία. Αλλά επειδή μου αρέσει πολύ, είναι η βάση μου, η πρώτη προτεραιότητά μου, και πηγαίνει καλά, το συνεχίζω. Μέχρι ίσως κάποια στιγμή να με “φτύσει” και αυτό, να μου πει δεν αντέχεις άλλο, και να ψάξω να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό. Μάλλον πρέπει να φτιάξω βάσεις για οτιδήποτε άλλο από τώρα…

6) Ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν ηθοποιό;

Πρόκληση είναι η καθημερινότητα του ηθοποιού πάνω στη σκηνή. Πρόκληση είναι και ο τρόπος που προσεγγίζεις έναν ρόλο, και στα εργαλεία που έχεις να χρησιμοποιήσεις ως ηθοποιός, η προσωπική σου βιβλιοθήκη που έχεις να εναποθέσεις επάνω στη σκηνή. Πρόκληση είναι να είσαι κάθε μέρα παρών, να μην κάνεις καμία έκπτωση, να είσαι 100% μέσα σε αυτό που κάνεις, να έχεις επαφή με το αντικείμενο και το κοινό, σαν να είναι η πρώτη σου αγνή μέρα πάνω στο σανίδι. Πρόκληση είναι να είσαι και μετριόφρων, και να συνειδητοποιείς ότι πρόκειται απλώς για μία δουλειά, γιατί και η δημοφιλία στις μέρες μας έρχεται και φεύγει τόσο γρήγορα, που είναι ανόητο να πιστεύει κανείς ότι θα μείνει για καιρό. Όλοι θα περάσουμε από τα 15 λεπτά δημοσιότητάς μας, και μετά θα φύγουμε. Οπότε πρόκληση είναι να παραμείνεις αγνός, αθώος και να αγαπάς αυτό που κάνεις, όποιο επάγγελμα και αν είναι αυτό, από το πιο απλό, μέχρι το πιο δύσκολο.

7) Πες μου ένα extreme πράγμα που έχεις κάνει ή που θα ήθελες να κάνεις μελλοντικά.

Μου αρέσει πολύ να ξεπερνάω τα όριά μου κάθε φορά, χωρίς όμως να έχει βρεθεί μπροστά μου ποτέ κάτι δύσκολο. Εξαρτάται τι θεωρεί βέβαια extreme ένας άνθρωπος. Για παράδειγμα, extreme πράγμα είναι και να κάνεις θέατρο στις μέρες μας, και να νομίζεις ότι μπορείς να ζήσεις από αυτό, extreme είναι ένα εγχείρημα που ξεκινάς, όπως το να κάνεις μια παραγωγή μόνος σου, και να κάνεις μία παράσταση, όπως κάνουμε με την Αντιγόνη, και να πιστεύεις ότι δεν θα “φας” τα μούτρα σου, και να μπεις στη φυλακή από χρέη. Extreme πια είναι και να αγαπήσεις άνευ όρων ή να παντρευτείς και να κάνεις ένα παιδί, που θα ήθελα πολύ. Γιατί πλέον έχουν αλλάξει οι εποχές, τα δεδομένα και έχει πέσει ο πήχυς. Έτσι, το bungee jumping ίσως να μην είναι και αρκετά extreme πια. Έχεις μια ασφάλεια. Βουτάς μεν στο κενό, αλλά το σκοινί θα σε ανεβάσει, δεν θα έχεις πολύ κόστος, και την άλλη μέρα θα το έχεις ξεχάσει. Extreme μάλλον είναι η καθημερινότητα, και ο τρόπος που την αντιμετωπίζεις…

8) Τι συμβουλή έχεις να δώσεις, τι προτείνεις στη νεολαία της χώρας μας, όσον αφορά τα όνειρα, τις προσδοκίες και τα “θέλω” της;

Πρέπει πάντα να υποστηρίζουμε αυτό που θέλουμε. Είναι σημαντικό τόσο για τη νεολαία, όσο και για τον καθένα, ανεξαιρέτως ηλικίας, να βρούμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Αν ανακαλύψεις τι πραγματικά θέλεις με την ψυχή σου, θα βρεις κάποια στιγμή τον δρόμο σου. Μπορεί να χρειαστεί να παλέψεις σκληρά για να το πετύχεις, γιατί ίσως θες κάτι που δεν είναι στα μέτρα σου, και δεν μπορείς να το κατακτήσεις εύκολα. Αλλά αν αγωνιστείς σκληρά και το διεκδικήσεις, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, θα το καταφέρεις. Μπορεί να βρεις εμπόδια και δυσκολίες, να κοπιάσεις, αλλά αξίζει. Αξίζει να φύγεις από αυτή την ζωή και να πεις ότι πάλεψα γι’αυτό που ήθελα πολύ. Να ακολουθήσεις δηλαδή τα μικρά καθημερινά σου “θέλω” για να φτάσεις στην ευτυχία. Και ποτέ δεν θα πρέπει να επηρεαζόμαστε από τα λεγόμενα των γύρω μας, ως προς τι είναι πιο σωστό και επικερδές… Ο καθένας θα πρέπει να έχει το δικαίωμα της επιλογής και τη προσπάθειας, για να μπορεί να απορρίψει ή να δεχτεί κάτι.

9) Που μπορούμε να σε βρούμε αυτή την περίοδο; Υπάρχουν σχέδια στα σκαριά;

Αυτή την περίοδο, τα Σαββατοκύριακα μπορεί να με βρει κανείς στο θέατρο Μείζωνος Ελληνισμού, όπου παίζουμε το έργο “Πήτερ Παν”, μαζί με τον Νίκο Κουρή, σε μία μεγάλη παραγωγή, για τους μικρούς μας φίλους, αλλά και για μεγάλα παιδιά. Τα βράδια είμαι στο θέατρο Χώρα, στην παράσταση “Τα Μούτρα”, μαζί με τον Φάνη Μουρατίδη, τον Σωκράτη Πατσίκα και τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο, μία παράσταση που την έχω λατρέψει, όπως και ο κόσμος. Είναι το θέατρο στη βάση του. Τέσσερις ηθοποιοί, χωρίς σκηνικά, χωρίς κοστούμια, κάνουν μια παράσταση από το τίποτα, αλλά που περιέχει τα πάντα! Μου αρέσει πολύ το είδος, και χαίρομαι που δουλεύω με τρεις εξαιρετικούς συναδέλφους. Επίσης, κάθε Δευτέρα είμαι στο Μικρό Παλλάς, στην παράσταση “Κωμικό Μπουμ”, όπου συμμετέχουν και μέλη από το “Κάψε το Σενάριο”. Είμαστε μια μεγάλη ομάδα (με εναλλαγές κάθε εβδομάδα), με οχτώ άτομα επί σκηνής, με μουσικό, και αυτοσχεδιάζουμε 100% πάνω στο ό,τι θέλει το κοινό. Και όταν τελειώσουν “Τα Μούτρα” από Φλεβάρη, σχεδιάζω μια νέα παραγωγή, που πρώτη φορά ανακοινώνω, και είναι στη σκέψη μου ακόμα, όπου θα κάνω μια θεατρική παράσταση μαζί με την Αντιγόνη Ψυχράμη, και άλλον έναν ηθοποιό, ο οποίος ακόμη αναζητείται. Ένα “ερωτικό” τρίγωνο, σε μία κεντρική σκηνή της Αθήνας…