Πόσο εύκολο είναι να είσαι gay;

Είναι από αυτά τα άρθρα που σηκώνουν προειδοποίηση στην αρχή, οπότε θα κάνω το αναμενόμενο και θα την βάλω γιατί δεν θα ήθελα να έχουμε θέματα.Αν δεν μπορείτε να αντέξετε μια τέτοια κουβέντα-ότι θα πω κάτι σοκαριστικό-μην διαβάσετε αυτό το άρθρο. Δεν θα κάτσω να υπερασπιστώ το αυτονόητο, ότι μπορούμε και πρέπει να μιλάμε ανοιχτά γι’ αυτά τα θέματα.

Συνεχίζουμε…

Είχαμε μια συζήτηση τις προηγούμενες ημέρες σχετικά με τις σεξουαλικές προτιμήσεις των νέων (και όμως ήταν επαγγελματική, όσο περίεργο και αν ακούγεται) και έπεσε στο τραπέζι ότι το να είσαι gay είναι το πιο εύκολο…Μου φάνηκε τόσο αδιανόητο αυτό που το σκέφτομαι ακόμα και τόσες μέρες μετά. Το επιχείρημα ήταν ότι είναι πιο εύκολο να συνεννοηθείς με κάποιον που είναι ίδιο φύλο με σένα, παρά με κάποιον που είναι διαφορετικό. Έστω ότι ισχύει-που δεν το πιστεύω για να είμαι ειλικρινής- είναι αυτό αρκετό για να θεωρηθεί εύκολο;

Είναι καιρό τώρα που συζητώ πως μου φαίνεται ιδιαίτερα περίεργο το ότι έχει αυξηθεί τόσο κατακόρυφα ο αριθμός που δηλώνει gay ή bi, είναι σαν να είναι όλη η Αθήνα ειδικά αν κρίνεις από αυτά που βλέπεις στα διάφορα στέκια. Νομίζω ότι δεν είναι θέμα του ότι το έκρυβαν, καθώς πρόκειται για νέα παιδιά που δεν έζησαν σε εποχές που έπρεπε να το κρύβουν. Αλλά παρακολουθώντας και κάποια από αυτά τα παιδιά-που τυγχάνει να γνωρίζω-βλέπω ότι στην πορεία ξαναλλάζουν άποψη οπότε μάλλον πειραματίζονταν ή απλά ακολουθούσαν το..trend; Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Πάντως σίγουρα αυτοί που το δηλώνουν δεν είναι ο πραγματικός αριθμός.

Μια εξήγηση είναι ότι διαλέγουν να δηλώνουν/είναι bi επειδή οι επιλογές είναι περισσότερες. Αυτό μου φαίνεται τρελό γιατί αν δεν θες πραγματικά δεν νομίζω ότι μπορείς να το διατηρήσεις για παραπάνω από ένα-δύο πειραματισμούς. Είναι γενικά μια επιλογή ζωής κόντρα στο «κοινά αποδεκτό» που δεν νομίζω ότι είναι εύκολη, ούτε στο ελάχιστο.

Πάντα μου έκανε εντύπωση πως οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο ευτυχισμένοι όταν βρίσκουν την ταυτότητά τους. Δεν είναι τυχαίο που τα gay bars είναι hot spots όπου και αν βρίσκονται. Οι άνθρωποι περνάνε καλά, είναι πιο ελεύθεροι, δεν έχουν τα στερεότυπα που έχουν οι straight. Βασικό στοιχεία όμως είναι να βρουν, να παραδεχτούν και να αποδεχτούν την ταυτότητα τους. Γιατί μέχρι τότε νομίζω ότι περνάνε πολύ δύσκολα, αμφισβητούν τον εαυτό τους, παλεύουν να αποδείξουν ότι είναι κάτι που δεν μπορούν να είναι.

Είναι όντως λοιπόν πιο εύκολο; Έχω την αίσθηση ότι δεν θα έπρεπε να το ορίζουμε έτσι, γιατί δεν είναι ουσιαστικά κάποια «ξεχωριστή» σχέση, είναι μια σχέση σαν όλες τις άλλες (με τα ανάλογα προβλήματα και χαρές) που απλά έχουμε ξεχωρίσει λόγω των κοινωνικών πλαισίων. Είναι λάθος να κάνουμε μια επιλογή τέτοια βασισμένη σε εικόνες και ιδέες που είναι φτιαγμένες τεχνητά από την τηλεόραση, από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, από το διαδίκτυο, από παντού. Γιατί ναι, ζούμε σε μια τέτοια εποχή που ακόμα και η σεξουαλικότητα «φτιάχνεται» από τα media. Και είναι κρίμα, γιατί έτσι βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι και ανθρώπους που έχουν κάνει συνειδητές επιλογές και είναι ευτυχισμένοι πραγματικά με αυτό που έχουν επιλέξει, ελεύθεροι από κόμπλεξ και περίεργες ιδέες.