Γίνε αυτό που θα ήθελες να έχεις απέναντί σου

Είναι κάτι που το θέλω πολύ και το προσπαθώ ακόμα περισσότερο. Δεν είναι πάντα εύκολο, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν αυτήν τη σχέση, που αρκετές φορές δεν είναι καν στο χέρι μας. Αν έχω κάτι όμως στο μυαλό μου είναι οι δικές μου εμπειρίες. Οι δικές μου προσωπικές εμπειρίες από τα φοιτητικά μου χρόνια (σε όλα τα επίπεδα και πτυχία) και οι δικές μου αλληλεπιδράσεις με διάφορες κατηγορίες καθηγητών.

Αυτό λοιπόν που πάντα προσπαθώ να κάνω είναι να είμαι η καθηγήτρια που θα ήθελα να έχω εγώ όταν ήμουν φοιτήτρια. Αυτά που ζητούσα εγώ τότε, να τα δώσω εγώ με τη σειρά μου στους φοιτητές τώρα. Όσο και αν έχουν αλλάξει άλλωστε οι εποχές, αυτές οι ανάγκες, σε αυτό το πλαίσιο δεν αλλάζουν. Πιστεύω ότι το καταφέρνω και είμαι πραγματικά υπερήφανη. Άλλωστε ο σεβασμός δεν είναι κάτι που το απαιτείς, είναι κάτι που το κερδίζεις.

Αυτή είναι μια νοοτροπία που προσπαθώ να την εφαρμόζω σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Παράδειγμα; Πώς θα μου φαινόταν να πάει να μου πάρει κάποιος τη σειρά στο ταμείο του σούπερ μάρκετ; Θα τον έβριζα. Άρα γιατί να το κάνω εγώ και να με βρίζουν άλλοι αντίστοιχα; Πόσο θα «καταριόμουν» κάποιον που πάρκαρε μέσα στη μέση του δρόμου για να πάει να πάρει καφέ; Πολύ! Άρα γιατί να το κάνω εγώ και να φάω τα αντίστοιχα κοσμητικά επίθετα από τους άλλους οδηγούς;

Έχετε σκεφτεί, σε μία μεγαλύτερη εικόνα, πόσα νεύρα και πόσες απογοητεύσεις θα σώζαμε αν προσπαθούσαμε να το κάνουμε όλοι αυτό; Πόσο πιο ευγενικοί θα ήμασταν; Πόσα καθημερινά πράγματα θα κυλούσαν πιο ομαλά αν δεν προσπαθούσαμε να το παίξουμε μάγκες; Πόσα περισσότερα χαμόγελα θα βλέπαμε απέναντί μας αν προσπαθούσαμε να διευκολύνουμε καταστάσεις και αν είχαμε κατανόηση; Στην τελική, ποτέ ένας άνθρωπος δεν έχει πάντα δίκιο. Κάποια στιγμή το κάνει το λάθος, απλά από εγωισμό συνεχίζει να το υπερασπίζεται φανατικά.

Μια εύκολη απάντηση στα παραπάνω είναι ότι θα μας έπιαναν «μαλάκες» όλοι οι υπόλοιποι και θα μας καβαλούσαν. Ναι, θα μπορούσε να γίνει και αυτό, ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν να το κάνουν. Αλλά ΟΚ, μυαλό έχουμε (πιστεύω…) και μπορούμε να καταλάβουμε μέχρι πού μπορούμε και μέχρι πού πρέπει να υποχωρήσουμε.

Αλλά ξέρετε ποιο είναι το θέμα; Ότι θέλουμε το εύκολο, το πιο απλό. Και το πιο απλό είναι να το παίξεις μάγκας και επαναστάτης και όχι να προσπαθήσεις για κάτι καλύτερο. Και είσαι τόσο βλάκας που θεωρείς ότι έτσι, εύκολα, θα τη βγάλεις καθαρή και δεν θα χρειαστεί να κάνεις τίποτα άλλο. Καλό.

Πάντως, αφήνοντας το γενικότερο καλό της κοινωνίας στην άκρη προς το παρόν, θα πω ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάνουμε την καθημερινότητά μας λίγο πιο εύκολη. Σκεφτείτε πόσο καλύτερα θα είμαστε μετά και πόσα λιγότερα χαπάκια θα έχουμε ανάγκη!!