Γιατί πέτυχε το Facebook (και άλλα αντίστοιχα)
Όταν ένα πράγμα το χρησιμοποιούμε πάρα πολλά χρόνια έχουμε μια τάση να ξεχνάμε γιατί μας άρεσε αρχικά, τι διαφορετικό μας προσέφερε και το διαλέξαμε έναντι κάποιου άλλου.

Τα social media είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, ειδικά για τους ανθρώπους που έζησαν και πριν από αυτά και είδαν και έναν άλλον κόσμο. Μετά όπως από 10 plus χρόνια που τα χρησιμοποιούμε πλέον, έχουμε ξεχάσει τί το ξεχωριστό είδαμε σε αυτά και τα κάναμε μέρος της καθημερινότητάς μας.

Ακόμα και εγώ που γράφω αυτό το άρθρο τώρα, αν με ρωτήσεις, δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι όμως ότι μας έδιναν την ευκαιρία να κρατήσουμε επαφή, να βρούμε ανθρώπους που αλλιώς μόνο μέσω τηλεφώνου, γραμμάτων ή στο -τσακίρ κέφι- μέιλ μπορούσαμε να βρούμε. Τα social media αυτό το έκαναν παιχνιδάκι.

Ένα πράγμα όμως που τείνουμε να ξεχάσουμε, και χρειαζόμαστε συνεχώς μια υπενθύμιση, είναι ότι τα social media έκαναν πολλούς ανθρώπους να ανήκουν κάπου. Μπόρεσαν να βρουν ανθρώπους από όλον τον κόσμο που να μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα μαζί τους και που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να τους βρουν. Με μόνο την διαπροσωπική επαφή, live, ελάχιστοι ήταν οι άνθρωποι που ένιωθαν ότι ανήκαν κάπου. Από τις πιο απλές ανάγκες, μέχρι τις πιο περίεργες, όλες μπορείς να τις καλύψεις βρίσκοντας μια ανάλογη κοινότητα στο Facebook και στο κάθε Facebook.

Αυτές οι υπενθυμίσεις χρησιμεύουν για να μας ταρακουνούν, να μας κάνουν να εκτιμάμε το σημείο που έχουμε φτάσει και να μας θυμίζουν ότι αυτές τις κοινότητες θα πρέπει να τις προστατεύσουμε, όπως μας προστατεύουν κι εκείνες, αφήνοντάς μας να πούμε τα προβλήματά μας ή να βρούμε άλλους που αντιμετωπίζουν το ίδιο και μπορούν να μας συμβουλεύσουν. Αν φτάσουμε και σε αυτές τις κοινότητες να αποξενωθούμε, τότε ελπίδα δεν υπάρχει.

Μια τέτοια υπενθύμιση είχα την προηγούμενη βδομάδα. Όπως έχω ξαναπεί, διαβάζω πολλά βιβλία, ειδικά ξενόγλωσσα. Οι συγγραφείς, που πολλοί εκδίδουν μόνοι τους τα βιβλία τους, έχουν δημιουργήσει κοινότητες στο Facebook, κλειστές ομάδες. Πολλές φορές έχω δει σε αυτές τις ομάδες (κάποιες αρκετά μεγάλες, πάνω από 5000 μέλη), αναρτήσεις που να λένε πόσο τα βιβλία των συγγραφέων αυτών έχουν βοηθήσει αναγνώστες να ξεπεράσουν δύσκολες στιγμές στη ζωή τους, βρίσκοντας καταφύγιο στη λογοτεχνία και το χιούμορ των αναρτήσεων των κοινοτήτων. Σε μία από αυτές η ίδια η συγγραφέας μοιράστηκε το πόσο δύσκολα περνάει όταν ανακάλυψε ότι ο σύζυγός της την απατά μετά από 17 χρόνια γάμου και 3 παιδιά. Και σε αυτή τη φάση θυμήθηκα γιατί στραφήκαμε στις διαδικτυακές κοινότητες. Οι αναρτήσεις των μελών ήταν το λιγότερο συγκινητικές, με αντίστοιχες προσωπικές ή χιουμοριστικές ιστορίες, όπως ακριβώς έκανε και η συγγραφέας σε ανάλογες περιπτώσεις.

Αυτή η αγάπη από όλα τα μέρη του κόσμου, από άντρες και γυναίκες, από gay και straight, από άσπρους και έγχρωμους, κάθε ηλικίας και θρησκείας, χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα, χωρίς να έχουν να κερδίσουν κάτι είναι το γιατί «απαρνηθήκαμε» την κακία του πραγματικού κόσμου και στραφήκαμε στον διαδικτυακό.

Σίγουρα μαλάκες υπάρχουν και στο Facebook, όπως υπάρχουν παντού. Αλλά η διαφορά είναι ότι οι διαδικτυακές κοινότητες ακόμα αυτορρυθμίζονται και τους πετάνε στην άκρη. Το πληκτρολόγιο μπορεί να σε κάνει τσάμπα μάγκα, όπως έχω ξαναγράψει, αλλά μπορεί να σε ωθήσει να βρεις και μια δύναμη μέσα σου που ποτέ δεν πίστευες ότι έχεις. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε λοιπόν είναι να φυλάξουμε με νύχια και με δόντια αυτό το καταφύγιο. Ας αφήσουμε τα παιχνίδια «δύναμης» για τον πραγματικό κόσμο.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Μόδα - Ομορφιά

Εποχιακή Εργασία

21-12-2023

Μυκονος

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

18-12-2023

Αθήνα

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΖΑΛΓΚ
20:00
-
ΜΛΝ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
21:30
-
ΟΣΦΠ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;