Γιατί μας αρέσει ένα... Φυστίκι που Κυλάει;

Ξεκινάω από την αρχή!

Για κάποιον λόγο έχω μπει στον Σατανισμό και γάτες, στο Facebook. Δεν έχει κανένα νόημα αυτό, γιατί δεν έχω γάτα και (μην το πείτε πουθενά) προτιμώ τα σκυλιά. Εκεί, λοιπόν, ξεκίνησε να γράφει μία τύπισσα για τον γάτο της και κάθε φορά που ανέβαζε ένα post πεθαίναμε στο γέλιο! Ήταν εξαιρετικά αστεία όλα, αστεία αυθόρμητα όμως, όχι κλισέ. Κάποια πιο κάφρικα, αλλά και πιο πραγματικά, γι’ αυτό και μας άρεσαν! Να μην τα πολυλογώ, έκανε σελίδα και ζούσαμε από εκεί πλέον την καθημερινότητά της με τον γάτο της αλλά και γενικότερα.

Εξαιρετική πένα, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε φτάνει για να ξεχωρίσει κάποιος. Έχει πράγματα να πει, πράγματα αστεία, αλλά και πολύ πιο βαθιά, πολύ πιο σοβαρά. Και το σημαντικότερο: Δεν τα «γυαλίζει», δεν τα καλύπτει, τα λέει όπως τα νιώθει και ας βγαίνουν κάπως απότομα, ας βγαίνουν κάπως πιο σκληρά. Τις ιστορίες με τον γάτο, τις έβγαλε και σε βιβλίο! Και σφάζονται ποιος θα το πρωτοπάρει, χαμός στο ίσιωμα γίνεται! Περιμένω και εγώ τη σειρά μου, δεν θα το κρύψω!

Ωραία όλα αυτά… Γιατί όμως δίνω τόση βάση στο Φυστίκι και το αναφέρω; Και το αποκαλύπτω τώρα, το έχω κάνει και μάθημα στο Μεταπτυχιακό, σαν παράδειγμα για τους φοιτητές μου. Παράδειγμα για το ότι τα social media που όλο τα βρίζουμε για το κακό που μας κάνουν, είναι στην πραγματικότητα ένα εργαλείο ουδέτερο. Και όπως το χρησιμοποιούμε, έτσι μας συμπεριφέρεται. Και το Φυστίκι το χρησιμοποιεί σωστά.

Το Φυστίκι, λοιπόν, κάνει διάφορες εκκλήσεις από τη σελίδα του. Όχι συνέχεια για να γίνει «συνήθεια» ή αυτοσκοπός. Κάνει όσες αισθάνεται ότι είναι σημαντικές. Μπορεί να είναι για κάποιο ζωάκι που έχει ανάγκη, μπορεί να είναι όμως και για κάποια οικογένεια που έχει δυσκολίες, για κάποιον άνθρωπο που έχει προβλήματα υγείας και θέλει βοήθεια. Ο τρόπος που τα λέει είναι τέτοιος που δεν τους «λυπάσαι» τους άλλους. Όχι, εκεί είναι το κλειδί. Με τον τρόπο του Φυστικίου, συμπάσχεις, “μπαίνεις στα παπούτσια τους”, τους νιώθεις και θες να τους βοηθήσεις ειλικρινά, όχι απλά για να πεις ότι κάτι έκανες. Και ακριβώς αυτός ο τρόπος, ο αληθινός, είναι η αιτία που όλες οι εκκλήσεις βρίσκουν συγκινητική ανταπόκριση αμέσως!

Το Φυστίκι είναι η ελπίδα ότι ο κόσμος δεν έχει γεμίσει γαϊδούρια μόνο. Έχει και ανθρώπους που νοιάζονται για τον διπλανό τους. Που το κάνουν αθόρυβα γιατί δεν έχουν ανάγκη να φανούν. Απόδειξη ότι το Φυστίκι δεν ξέρουμε ποια είναι και δεν νομίζω ότι θέλουμε να μάθουμε και ποτέ, γιατί πολύ απλά δεν έχει σημασία. Επίσης, όσοι βοηθούν δεν γίνονται ποτέ γνωστοί σε αυτούς που λαμβάνουν τη βοήθεια. Δεν έχει σημασία.

Κάντε μία αναζήτηση στο Facebook και βρείτε τη σελίδα αυτή. Κάντε μια βόλτα στις αναρτήσεις και θα καταλάβετε τι σας λέω. Θα δείτε την αυθόρμητη αυτή αλληλεγγύη, όπως για παράδειγμα οι άνθρωποι που αγοράζουν ένα βιβλίο για εκείνους και προπληρώνουν άλλο ένα για κάποιον που δεν έχει να το αγοράσει ή που για κάθε βιβλίο τέτοιο, το ίδιο το Φυστίκι δίνει τα βιβλία του δωρεάν σε νοσοκομεία που κάνουν χημειοθεραπείες για να γελούν λίγο τις δύσκολες στιγμές. Αυτό δείτε και θα αναθαρρήσετε ότι δεν έχουν χαθεί όλα.

Στιφύκι (ξέρουν οι θαμώνες), keep rolling!