Handmaid's Tale: Πλέον η φάση είναι μόνο «Blessed be the fight»
Η επανάσταση που (φαίνεται να) ετοιμάζεται στην 3η σεζόν του Handmaid's Tale είναι ο πιο τίμιος λόγος για να μη βγεις από το σπίτι μέχρι τον επόμενο μήνα

“Praise be”, “May the Lord Open”, “Blessed Be the Fruit”, “Go in Grace”, “Under his Eye” είναι οι φράσεις που ακούραστα ξεστομίζουν εδώ και δύο ολόκληρες σεζόν οι Commandos, οι υποταγμένες σύζυγοί τους και φυσικά οι κοκκινοφορούσες υπηρέτριες του Γκίλιεντ που φορούν μακριά, λευκά καπέλα, έτσι ώστε να μην κοιτάζουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά, παρά μόνο μπροστά, λες και είναι πρόβατα που πάνε κατευθείαν στη σφαγή.

Η πολυβραβευμένη δυστοπική σειρά του Hulu επέστρεψε με 3η σεζόν και, από ότι όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, ο δρόμος είναι ένας και δεν είναι άλλος από την πολυαναμενόμενη επανάσταση των σκλάβων υπηρετριών του καθεστώτος. Μια επανάσταση που μεθοδεύεται αργά και αθόρυβα, μακριά από καχύποπτα αφτιά και βλέμματα των δημιουργών της τρομακτικότερης δικτατορίας που έχει γνωρίσει ποτέ το κινηματογραφικό σύμπαν.

Για να μην ξεχνάμε, όμως, τα βασανιστήρια που είδαμε να υποβάλλονται στις προηγούμενες σεζόν, ας κάνουμε ένα μικρό, αλλά χρήσιμο recap: Πέρα από το κηνυγητό χιλιάδων γυναικόπαιδων και την εξαναγκασμένη αποχώρησή τους από συγγενείς, συζύγους, φίλους, ελευθερία, το ολοκληρωτικό καθεστώς του Γκίλιεντ έχει διαπράξει τόσα πολλά αδικήματα κατά της ανθρωπότητας, που ιδέα δεν έχουμε ποια είναι η κατάλληλη τιμωρία για τους υπεύθυνους ή αν πρόκειται να ακολουθήσει μια τύπου δίκη Νυρεμβέργης νούμερο2.

Τι σημαίνει Γκίλιεντ, λοιπόν, με δύο λόγια; 

Νομοθετικά θεσπισμένοι βιασμοί γυναικών παρουσία των γυναικών των βιαστών, δημόσιο κρέμασμα των “αιρετικών” του θρησκευτικού καθεστώτος – “παράνοιας”, συστηματική υποβάθμιση, μισογυνισμός που υπερβαίνει τα όρια του επικίνδυνου, παραλυτικός φόβος θανάτου, σκλαβοποίηση, αρπαγή παιδιών, επιβολή και κακοποίηση κάθε μορφής και είδους, σωματική, λεκτική, νοητική, κακοποίηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και υπόστασης με λίγα λόγια, συμβολική και ουσιαστική υποτίμηση, με τη σειρά να μας αφήνει τις πιο ακραία σχολαστικές αποδείξεις, όπως, όταν οι handmaids πηγαίνουν στο “super market”, όπου βλέπουμε τις συσκευασίες των προϊόντων να έχουν πάνω τους μόνο εικόνες και όχι γράμματα. (Οι γυναίκες δεν πρέπει να διαβάζουν ασφαλώς)

Στο τελευταίο επεισόδιο της 2ης σεζόν, είδαμε την κεντρική πρωταγωνίστρια June (Elisabeth Moss) να παραδίδει την κόρη της στην Emily και, αντί να δραπατεύσει μαζί τους στον Καναδά, να μένει πίσω, κοιτάζοντας με δάκρυα στα μάτια το φορτηγό να απομακρύνεται. Η ερώτηση ήταν μια και προφανής: Για ποιον άλλο λόγο θα μπορούσε μια γυναίκα, τόσο βασανισμένη από το καθεστώς του Γκίλιεντ, να επιλέξει συνειδητά την παραμονή της σ’ αυτό; Για την επανάσταση.

Τα πρώτα τρία – τέσσερα επεισόδια του καινούριου κύκλου, λοιπόν, μας πετάνε διάφορα μικρά hints, από τα οποία και υποθέτουμε ότι ένα ρεύμα εξέγερσης έχει αρχίσει να δρομολογείται κάτω από τα μάτια του καθεστώτος και με πιθανότερο κόστος τη ζωή όλων των συμμετεχόντων στις όποιες αντιστασιακές ενέργειες.

Το πρώτο και καλύτερο hint που μας δίνει η σειρά, κλείνοντάς μας το μάτι για την πιθανότητα ρήξης των καταπιεσμένων με το καθεστώς, δεν είναι άλλο από τη φράση-κλειδί της June, την ώρα που αποχαιρετά την Emily και την κόρη της:

“Η μαμά έχει δουλειά” (“I’m sorry baby girl, mom’s got work”)

Με τη δήλωση αυτή, λοιπόν, η June ή Offred, μένει στο Γκίλιεντ για να διεκδικήσει πίσω, όχι μόνο την πρώτη της κόρη, η οποία έχει μεγαλώσει αρκετά και ενδεχομένως δεν τη θυμάται ως μητέρα της, λόγω απωθημένου τραύματος, αλλά για να ηγηθεί της μοναδικής ευκαιρίας που της έχει απομείνει για μια επανάσταση που θα ανατρέψει το καθεστώς και θα αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη μια και καλή.

Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο λέμε οριστικό αντίο στην οικογένεια Waterfords, βλέπουμε τη Serena να βάζει φωτιά στο αρχοντικό τους, ενώ πλανάται ακόμα το ερώτημα, αν πρόκειται για ηρωικό πισωγύρισμα της June ή για πράξη απόλυτης απερισκεψίας, που θα της στοιχίσει την ίδια της τη ζωή. Στο δεύτερο και τρίτο επεισόδιο της σεζόν, παρακολουθούμε σχετικά άγαρμπες κινήσεις της να ηγηθεί μιας αντίστασης, την οποία μεν δεν έχει καλοσκεφτεί και δε φαίνεται να πληρώνει ακριβά, επανερχόμενη τελικά στην “πραγματικότητα”.

Το καθεστώς του Γκίλιεντ “δεν παίζει” παιχνίδια. Η σκληρότητα που υποδεικνύει με τα λόγια γίνεται πράξη κάθε φορά, τιμωρώντας τους αντιρρησίες “όπως τους πρέπει”, κάτι που η πρωταγωνίστρια αρχίσει να συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο με τον καιρό που περνάει.

Παράλληλα, η Emily έχει φτάσει, μετά πολλών κόπων, στη γη του Καναδά, αφού από ξεκάθαρο θαύμα δεν πνίγηκε μαζί με το μωρό στα χέρια της, και βρίσκει τον άντρα της June, τον Luke, μαζί με την Samira, τους παραδίδει το παιδί και ξεκινά για την ίδια μια δύσκολη διαδικασία προσαρμογής στα δεδομένα της προ-Γκίλιεντ καθημερινότητας. Μακάρι να μας έδιναν άλλο λίγο χρόνο μαζί της, μακάρι, αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας. (Δε θα υπογράψουμε κιόλας για να ξανά γυριστεί η 3η σεζόν. Triiiggered alert!)

Να πούμε στο σημείο αυτό, ότι η σκηνή που φτάνει καταφοβισμένη η Emily στο νοσοκομείο του Τορόντο και την χειροκροτούν από τα περβάζια, είναι μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της σειράς, αλλά και η πολύ πρώτη απόδειξη ότι το Γκίλιεντ μπορεί και πρέπει να πέσει, γιατί μόλις έχασε μια μάχη.

Γυρίζοντας, ωστόσο, στον κόσμο που έχει να αντιπαλέψει η June, αφού εγκαταλείπει μια και καλή το ζευγάρι Waterford, γίνεται για δεύτερη φορά handmaid, αυτή τη φορά στο αρχοντικό του πάντα αινιγματικού, πλην σαδιστή-psycho, Commander Lawrence, ο οποίος φυγάδευσε την Εmily και το μωρό, “προστάτευσε” τη June, μόνο για την ταλαιπωρήσει στην πορεία, ενώ για τα κίνητρά και το χαρακτήρα του, δεν μπορούμε να έχουμε ακόμα ξεκάθαρη εικόνα.

Τα τέσσερα πρώτα επεισόδια της 3ης σεζόν, “Night”, “Mary and Martha”, “Watch Out” και “God Bless the Child”, μας προετοιμάζουν για την επανάσταση που, από το πρώτο κιόλας επεισόδιο της σειράς, περιμένουμε. Μια επανάσταση που ακόμα δεν φαίνεται, που δεν είναι τόσο “ώριμη”, αλλά κλιμακώνεται αργά και σταθερά, αυξάνοντας τις προσδοκίες μας ότι το εμβληματικό “Burn, motherfucker, burn” κάποια στιγμή θα γίνει πραγματικότητα και κάνοντάς μας να θέλουμε να πάρουμε κι εμείς μέρος.

Ας ελπίσουμε η πολυαναμενόμενη αυτή επανάσταση να ρίξει το “σάπιο” καθεστώς που κάποιοι, εντελώς με τη βίαιη μαγκιά τους, επέβαλλαν σε χιλιάδες αθώους και αθώες.

Το επίμαχο ερώτημα της σεζόν είναι: Θα γίνει αυτή μας η ελπίδα πραγματικότητα;

Praised be.

Το video δεν είναι πλέον διαθέσιμο

Δες ακόμα: Η απάντηση στην επιτυχία της σειράς «Chernobyl» έρχεται από την κρατική τηλεόραση της Ρωσίας

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

19-12-2023

Βούλα

Πωλήσεις

Πλήρης Απασχόληση

06-03-2024

Αθήνα

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΖΑΛΓΚ
20:00
-
ΜΛΝ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
21:30
-
ΟΣΦΠ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;