Ντιέγκο Μαραντόνα | Γιατί και ο Θεός, είναι άνθρωπος...

Σαν σήμερα, το 1960, ήρθε στη ζωή ο Ντίεγκο Μαραντόνα. Ένας ποδοσφαιριστής, που έμελλε να γίνει ο κορυφαίος, κατά πολλούς, ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Πολλοί στο πρόσωπο του Ντιέγκο, βλέπουν την προσωποποίηση όσων λατρεύουν στο ποδόσφαιρο.

Στο χώρο του αθλητισμού, κυριαρχούν (ή μήπως να πούμε κυριαρχούσαν) κλισέ και τύποι. Ο Ντιέγκο λοιπόν, ήταν 1,60κάτι, χωρίς ζηλευτή σωματοδομή.

Σε ηλικία 18 ετών, ο Μαραντόνα παίρνει μεταγραφή στη Μπόκα, δηλώνοντας πως έχει δύο όνειρα. Το ένα είναι να παίξει με την Εθνική σε Μουντιάλ. Το δεύτερο, είναι να το κατακτήσει. Και τα κατάφερε. Το 1986, στο Μουντιάλ του Μεξικό, οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του τροπαίου. Το παιχνίδι με την Αγγλία για τους προημιτελικούς, θα μείνει για πάντα στην ιστορία, αφού πέτυχε δύο ξεχωριστά γκολ. Το ένα, αφού περνά όλη την ομάδα και το άλλο που σημειώνει με το χέρι. Τότε δηλώνει, πως ήταν το χέρι του Θεού και όχι το δικό του…

Σε συλλογικό επίπεδο το 1982 πηγαίνει στη Μπαρτσελόνα. Δεν τα καταφέρνει εκεί και το 1984 πάει στη Νάπολι. Εκεί που λατρεύτηκε σαν θεός και όχι άδικα. Στη Νάπολι θα αγωνιστεί για 7 χρόνια συμμετέχοντας σε 259 παιχνίδια και σκοράροντας 115 φορές κατακτώντας 2 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο, 1 σούπερ καπ και 1 κύπελλο UEFA.

Μερικές αντιπροσωπευτικές δηλώσεις από εκείνη την περίοδο:

Η αρχή: 5 Ιουλίου 1984 κατά την παρουσίασή του: “Θέλω να γίνω το είδωλο των φτωχών παιδιών της Νάπολης, επειδή αυτοί είναι όπως ήμουν εγώ στο Μπουένος Άιρες”. Φυσικά και τα κατάφερε..

H εξωαγωνιστική του “δύναμη”: 9 Νοεμβρίου 1985 μετά από επίσκεψη στο Βατικανό: “Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες, και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!”

Το τέλος: 8 Μαρτίου 1990 : “Ο Μπιγκόν είπε ότι είχε ανάγκη από έντεκα άτομα που να τρέχουν. Εγώ του κατέστησα σαφώς ότι δεν μπορούσε να ποντάρει σε μένα, εγώ δεν έχω τρέξει σε όλη μου τη ζωή”

Ναρκωτικά και Μαφία

Όλα πήγαιναν καλά ως τον Ιανουάριο του 1986, όταν η αστυνομία ανακάλυψε σε κάποιο σπίτι της Καμόρα (ιταλική μαφία) όπου μπήκε για έλεγχο 71 φωτογραφίες του Ντιέγκο με πρωτοκλασάτα στελέχη της. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Οι φίλοι λιγόστεψαν. Οι δημοσιογράφοι άρχισαν να ασχολούνται με τον άνθρωπο Μαραντόνα. Η Καμόρα πήρε τα μέτρα της. Διέρρηξε το σπίτι του και τον προειδοποίησε να μην ανοίξει το στόμα του. Ένας από τους σωματοφύλακές του μετατράπηκε σε κατήγορο καταθέτοντας ότι τον χρησιμοποιούσε για εισαγωγή και εμπόριο κοκαΐνης. «Ο Μαραντόνα δεν άντεξε τη φρικαλέα ποδοσφαιρική δόξα. Με τη μετεγγραφή του στη Νάπολι έπεσε στα χέρια της Μαφίας. Πού βρήκε η φτωχή Νάπολι τα χρήματα να αγοράσει τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου;» αναρωτήθηκε η διάσημη αργεντινή συγγραφέας Αλίσα Ντουχόβνα Ορτίθ. «Ναι, έκανα χρήση κοκαΐνης. Ήθελα να ξεπεράσω το στρες και την πίεση από τη σωματική και ψυχολογική κόπωση. Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Πίστεψα ότι η κοκαΐνη θα με ανακούφιζε. Δεν είχα δίκιο, αλλά δεν είχα και τις ηθικές δυνάμεις να αντισταθώ» παραδέχθηκε ο Ντιέγκο το 1991 στο Μπουένος Αϊρες, όπου είχε πάει για να βρει τη χαμένη του ηρεμία μετά τον αγώνα με την Μπάρι όπου βρέθηκε ντοπαρισμένος. Το τέλος ήταν κοντά…

Προσωπικό σχόλιο:

Μιλώντας για το Μαραντόνα, θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον 10 αφιερώματα για να μπορέσουμε να πούμε τα πάντα. Αναφέραμε ενδεικτικά τα ποδοσφαιρικά του επιτεύγματα, την αγάπη του και τη σύνδεσή του με τη Νάπολι, αλλά και το μπλέξιμό του με τα ναρκωτικά, για το οποίο κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του τουλάχιστον 6-7 φορές μέχρι σήμερα.

Για μένα ο Μαραντόνα, είχε όλα όσα αντιπροσωπεύει το ποδόσφαιρο.  Μοναδικότητα, ευφυΐα, ποδοσφαιρική μαγκιά,  σχέση αλληλεξάρτησης με το κόσμο, ειλικρίνεια, πάθος, ανθρώπινες αδυναμίες. Ο Ντιέγκο, ήταν ένας φτωχός που έγινε θεός. Η δυσκολία διαχείρισης της επιτυχίας, τον έσπρωξε σε εξαρτήσεις. Όταν η λάμψη ξεθώριασε, δίπλα του έμειναν ΜΟΝΟ οι οπαδοί που τον αγάπησαν. Τα πρωταθλήματα με τη Νάπολι, το παγκόσμιο του 86, θα αποδεικνύουν γιατί είναι ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη. Τα ναρκωτικά και τα “καραγκιοζιλίκια ενός απεξαρτημένου τζάνκι” ως προπονητής της Εθνικής Αργεντινής αποδεικνύουν όμως κάτι άλλο. Πως ο θεός, ήταν άνθρωπος και όχι ενα κατασκευασμένο γκλάμουρ μιντιακό παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι μία θρησκεία του λαού και ο Μαραντόνα ο Θεός του…