Η δική μου, διαφορετική πρωτοχρονιά

Όσοι ανακατευόμαστε με τα εκπαιδευτικά θέματα οργανώνουμε τη ζωή μας με βάση το σχολικό (με την ευρεία έννοια) έτος. Κάθε πρώτη βδομάδα μαθημάτων, λοιπόν, παλεύουμε να οργανωθούμε, να βρούμε τον ρυθμό μας, να οργανώσουμε την ώρα και το πρόγραμμά μας. Είναι ένα μικρό σοκ στον οργανισμό, αλλά η χαρά που παίρνουμε νομίζω ότι τα ξεπερνά όλα – τουλάχιστον για όσους τους αρέσει αυτό που κάνουν.

Η δική μου πρώτη βδομάδα μαθημάτων ήταν η προηγούμενη. ΣΟΚ και ΔΕΟΣ μέχρι να προσαρμοστώ, ακόμα δεν το έχω κάνει εντελώς. Αλλά και μόνο που γνώρισα τόσα καινούρια πρόσωπα είναι μεγάλη ανταμοιβή.

Πολλοί με ρωτούν αν μου αρέσει αυτό που κάνω, αν με κουράζει, αν θα ήθελα να το αλλάξω. Έχω ευτυχώς την πολυτέλεια να κάνω αυτό που μου αρέσει, με αρκετά μεγάλο βαθμό ελευθερίας να το φέρω στα μέτρα μου και να το ρυθμίσω όπως μου αρέσει.

Αλλά το σημαντικότερο για μένα είναι ότι γνωρίζω νέα πρόσωπα, διαφορετικά από μένα, σε άλλες γενιές, με άλλα ενδιαφέροντα και βιώματα, με όνειρα και ελπίδες! Κάθε αρχή εξαμήνου για μένα είναι ένας καθαρός «πίνακας» να γράψουμε τα δικά μας πράγματα πάνω. Να φτιάξουμε τη δική μας ιστορία.

Αυτό το εξάμηνο για παράδειγμα γνωρίζω 4 διαφορετικές ομάδες φοιτητών. Κάθε ομάδα διαφορετική. Με διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικά backgrounds, διαφορετικές απόψεις για το τι είναι ενδιαφέρον και τι είναι βαρετό, διαφορετικούς φόβους, διαφορετική αίσθηση του σεβασμού. Και όλα αυτά για τον άνθρωπο που «στέκεται στην έδρα» είναι μία πρόκληση, ώστε να βρει τις ισορροπίες, και μέσα του αλλά και μέσα στην αίθουσα, ανάμεσα σε όλα αυτά τα διαφορετικά. Και σε κάθε αρχή του κάθε εξαμήνου αυτό μηδενίζει. Και πάμε πάλι από την αρχή.

Αν αυτό δεν είναι «πρωτοχρονιά», δεν ξέρω τι είναι! Πραγματικά, όμως, δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Το πόσο ενδιαφέρον έχει να ακούω τι νοιάζει τα παιδιά, τους νέους (με τη στενή έννοια) του σήμερα, δεν περιγράφεται. Αισθάνομαι ότι, με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνω να ακολουθώ οτιδήποτε γίνεται στον κόσμο και στην κοινωνία μας, χωρίς να περιορίζομαι από τη δική μου ηλικία και τα δικά μου ενδιαφέροντα.

Κάθε αρχή εξαμήνου είμαι και εγώ «διαφορετική», το ποια θα δουν οι φοιτητές μου έχει να κάνει με το πόσο θα με κατανοήσουν και εκείνοι με τη σειρά τους και πόσα θέλουν να «πάρουν» από εμένα. Όπως χαρακτηριστικά τους λέω, βλέπουμε τα όριά μας στην πορεία και κινούμαστε αναλόγως. Αλλά είναι πραγματικά πολύ δημιουργικό να ανακαλύπτεις ξανά τον εαυτό σου, κάθε εξάμηνο.

(Προς το παρόν νιώθω μια πολύ δημιουργική Ελένη! Γύρω στις γιορτές θα δούμε αν κατάφεραν να με διατηρήσουν έτσι!)