Ποιον πας να σώσεις από τα ριάλιτι;

Έχω ασχοληθεί κι άλλες φορές με το θέμα ριάλιτι στα άρθρα μου. Και τότε με το survivor που γινόταν ο κακός χαμός, αλλά και τότε με την ομιλία του Ντάνου στην Πάντειο που είχε «ξεπουλήσει».

Ποιος πονάει που ο Ντάνος γεμίζει αμφιθέατρα;

Τα ριάλιτι είναι πάντα ένα θέμα, το οποίο προσφέρει άπειρη τροφή για σκέψη και συζήτηση. Το πρόβλημα όμως για μένα είναι ότι δεν καθόμαστε να το σκεφτούμε λίγο παραπάνω, να μπούμε λίγο πιο μέσα σε αυτό το φαινόμενο, το οποίο, καλώς ή κακώς, ήρθε για να μείνει και θα αλλάζει μορφές συνεχώς, όπως άλλωστε αλλάζει και η ίδια μας η κοινωνία και οι άνθρωποι που ζουν, αλληλεπιδρούν και δραστηριοποιούνται μέσα σε αυτήν.

Κάθε φορά που κάποιο τέτοιο πρόγραμμα κάνει επιτυχία, έρχονται ταυτόχρονα και οι “σωτήρες”. Σωτήρες ποιανού, δεν ξέρω, μπορεί να μην ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Αυτό που ξέρουν είναι ότι κάποιον θέλουν να σώσουν από τον “σατανά” που λέγεται ριάλιτι, από αυτό το πράγμα που θέλει να καταστρέψει τις αξίες μας, τα παιδιά μας, τα σώματά μας, τα μυαλά μας, τα πάντα όλα.

Δεν έχει, όμως, πολύ πλάκα που δεν έχει έρθει ακόμα το τέλος του κόσμου, παρά τα 15 και πλέον χρόνια που παίζονται τα ριάλιτι; Μάλλον οι προφήτες κάτι έχουν καταλάβει λάθος. Μάλλον δε θέλουν να δουν και να παραδεχτούν τελικά ότι τα ριάλιτι (όπως και όλα τα προγράμματα της τηλεόρασης) είναι η εικόνα της κοινωνίας μας.

Και αυτό δεν το λέω με αρνητική χροιά, είναι γεγονός, είναι απλά σημείο των καιρών. Τώρα είναι έτσι, σε 10 χρόνια θα είναι διαφορετικά. Γι’ αυτό άλλωστε και τα ίδια τα προγράμματα είναι τελείως διαφορετικά ανάμεσα στα χρόνια που περνούν.

Επίσης, ειδικά μετά από τόσα ανάλογα προγράμματα που έχουν βγει, έχει νόημα να προσπαθείς να προστατέψεις την «τιμή» αυτών που πάνε εκεί; Έχει νόημα να υπερασπιστείς τα όποια δικαιώματα θεωρείς ότι καταπατούνται; Πίστεψέ με, τα ξέρουν πολύ καλύτερα από σένα και είναι προετοιμασμένοι καλύτερα κι από αθλητές που κατεβαίνουν στις ολυμπιάδες. Επίσης, μιλάμε για διαγωνισμούς. Γιατί δεν υπερασπίζεσαι το ίδιο τους αθλητές που χάνουν τα μετάλλια ή την πρόκριση; Δεν γίνεται όλοι να νικούν.

Υπάρχουν κανόνες και τρόπος λειτουργίας και το ίδιο ισχύει και σε αυτά τα προγράμματα. Κι αυτά προφανώς και είναι φανερά, γνωστά. Ειδικά αν έχει υπάρξει και προηγούμενο αντίστοιχο πρόγραμμα. Και ένα βήμα παρακάτω: Έτσι δεν συμβαίνει και στην κοινωνία; Κάποιος παίρνει τη δουλειά, κάποιος όχι. Η ζωή συνεχίζεται, δεν βλέπω να υπερασπίζεσαι τον κάθε ένα που του έρχεται μια αναποδιά. Κοινώς, μην υπερασπίζεσαι, μην πας να σώσεις κάποιον που δεν έχει την ανάγκη σου, που δεν το έχει ζητήσει. Ηθελημένα έχει πάει εκεί να συμμετάσχει.

Ακόμα, αντί να πας να σώσεις το παιδί που το βλέπει και να πας να του γυρίσεις το κανάλι στην ΕΡΤ να δει κάτι «ποιοτικό», σκέψου πόσα μπορεί να μάθει από το πρόγραμμα αυτό για την κοινωνία, για το πώς λειτουργεί «το σύστημα». Κάτσε μαζί του και εξήγησέ του γιατί αυτό που βλέπει είναι κακό ή καλό, είναι σωστό ή λανθασμένο. Δώστου τη δύναμη και την κριτική ικανότητα να το επεξεργαστεί και να κρατήσει όσα του είναι απαραίτητα για να χτίσει δεξιότητες για το μέλλον.

Θα υπάρξουν πολλοί κίνδυνοι στην πορεία. Πιο πραγματικοί. Ας μη βλέπουμε φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν κι ας κρατήσουμε τις δυνάμεις μας να προστατέψουν αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη.