Οι μοιραίες συγκρίσεις
Αυτό εδώ το άρθρο είναι από τις περιπτώσεις που ξέρω ότι θα το γράψω με το που τελειώνω το προηγούμενο. Δε θυμάμαι ακριβώς τι μου έφερε την έμπνευση, αλλά ξαφνικά ήξερα ότι θέλω να το γράψω. Ξεκινάω λοιπόν!

Πολλοί θεωρούν τις συγκρίσεις ώθηση, κίνητρο για να πάει κάποιος μπροστά. Θεωρούν ότι το ανταγωνιστικό κομμάτι του εαυτού μας γουστάρει να προσπαθεί συνεχώς για κάτι καλύτερο, να βλέπει κάποιον και να τον ζηλεύει τόσο που να θέλει να τον φτάσει. Και χρησιμοποιώ τη ζήλια με την καλή ή την κακή έννοια, διαλέγει ο καθένας και παίρνει.

Πότε, όμως, όλο αυτό το πράγμα σταματά να είναι υγιές και γίνεται αρρώστια, αυτοσκοπός; Ή ακόμα, πότε γίνεται αιτία για καταθλίψεις, για απογοητεύσεις; Πότε αντί να σε πάει μπροστά, σε κρατά στάσιμο ή σε τραβάει πίσω;

Σίγουρα θα έχετε σε κάποια φάση της ζωής σας συγκριθεί με κάποιον άλλον. Στο σχολείο, στα αθλήματα, στην προσωπική ζωή, στην εργασία, στους φίλους, στα ρούχα, παντού. Κάποια είναι ανώδυνα. Κάποια άλλα μπορεί να σε επηρεάσουν λίγο, κάποια όμως μπορεί να σε κλείσουν στο μυαλό σου και να μη σε αφήσουν να πας μπροστά.

Βλέποντας αυτήν την εξαιρετική διαφήμιση της ΝΝ με την κοπελίτσα που πάει στην καντίνα, αναρωτήθηκα πόσες φορές έχω η ίδια έχω ακούσει όταν είμαι άρρωστη, ότι ο «άλλος» δεν παραπονιέται τόσο, ότι δεν μπορεί να πονάω τόσο αφού το έχει περάσει και ο «άλλος» αυτό και δεν πονούσε, ότι αφού το ξεπέρασε κάποιος, θα το ξεπεράσω κι εγώ. Μπορεί σαν γενική ιδέα αυτό να δίνει θάρρος, να δίνει κουράγιο. Να σου δίνει την προσμονή ενός happy end. Αλλά η σύγκριση της συμπεριφοράς, της διαδρομής μέχρι το «happy end» μόνο κακά αποτελέσματα μπορεί να φέρει.

Η ελευθερία της επιλογής πρέπει να εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς. Από τους σεξουαλικούς συντρόφους μέχρι και στο πώς βιώνει ο κάθε ένας τον πόνο του δοντιού ή την προοπτική να πεθάνει από καρκίνο. Η σύγκριση σε τέτοια θέματα το μόνο που θα καταφέρει είναι να εκνευρίσει τον άλλον (στην καλύτερη) ή να τον κάνει να τα «παρατήσει» ή να απογοητευτεί αν δεν έρθουν τα αποτελέσματα που αναμένει.

Κι όταν λέμε για επιλογές, να δεχόμαστε αυτές τις επιλογές ακόμα κι αν εμάς δεν μας αρέσουν. Στην τελική, δε μας πέφτει λόγος το πώς ζει ο καθένας τη ζωή του ή πώς την τελειώνει. Υπάρχει άραγε κάποιος που να διάβασε την ιστορία της Μαρίκε Βερβόορτ, της παραολυμπιονίκη που θέλησε να υποβληθεί σε ευθανασία γιατί δεν άντεχε άλλο, και να μην σοκαρίστηκε; Να μην ευχήθηκε να είχαμε κάνει κι εμείς εδώ νόμιμη την ευθανασία (ή όπως αλλιώς θέλουν να το λένε). Το ότι κέρδιζε μετάλλια και ήταν εξαιρετική σε αυτό που έκανε, δεν της έκανε πιο ευχάριστη τη ζωή ή δεν της έδινε το κουράγιο που θα υπέθεταν κάποιοι. Ίσως για κάποιους αυτό να αναπλήρωνε τα κενά που μπορεί να ένιωθαν αν δεν μπορούσαν να κάνουν άλλα πράγματα, γι’ αυτήν τη γυναίκα όμως τίποτα δεν μπορούσε να το αναπληρώσει.

Οι συγκρίσεις τελικά δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα, γιατί ο κάθε ένας από εμάς είναι διαφορετικός. Διαφορετικά αντιδρά, διαφορετικά σκέφτεται, διαφορετικά νιώθει. Το να βάλουμε καλούπια ΚΑΙ σε αυτό, έστω κι αν είναι θετικά τα καλούπια αυτά, μόνο νεύρα κρόσσια θα φέρει. Και στην τελική, η γνώμη του καθενός για τη ζωή του άλλου είναι ακριβώς αυτό: απλά η γνώμη κάποιου. Και εκεί τελειώνει η υπόθεση (και η επιρροή).

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Υπηρεσίες Εστίασης

Εποχιακή Εργασία

21-12-2023

Μυκονος

Επιστήμες

Μερική Απασχόληση

31-01-2024

Ξηροκρηνη

400

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΖΑΛΓΚ
1'
81 - 68
ΜΛΝ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
0'
22 - 15
ΟΣΦΠ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;